Medewerkers die goederen of geld stelen van hun werkgever: interne diefstal in de detailhandel is een groot probleem en kan op verschillende manieren plaatsvinden. Producten meenemen zonder te betalen, kassasystemen manipuleren of voorraadgegevens vervalsen.
Om interne diefstal tegen te gaan, zijn verschillende maatregelen nodig. Denk aan strenge controles of trainingen voor medewerkers. Daarnaast werkt INretail al enige tijd samen met Stichting Fraude Aanpak Detailhandel (FAD), een onafhankelijke toezichthouder en beheerder van het Waarschuwingsregister. Hiermee kun je als werkgever je werknemers of sollicitanten screenen en voorkom je dat je een fraudeleuze werknemer in dienst neemt. Lees meer over FAD op onze website.
Een praktijkvoorbeeld
Onlangs is er een dossier over dit onderwerp uit handen gegeven aan een van onze juristen. Hieronder lees je hoe dit dossier in de praktijk is afgehandeld.
‘Voor niets gaat de zon op’: een bekende uitspraak. Een werknemer dacht dat zij kleding uit de winkel waar zij werkzaam was ook voor niets kon krijgen. De werkelijkheid is uiteraard anders: ook een werknemer dient de aanschafprijs van de kleding (al dan niet na aftrek van personeelskorting) aan de werkgever te betalen. Helaas komt het regelmatig voor dat een werknemer zaken en/of gelden ontvreemdt. In de praktijk zien we vaak dat het misgaat met het retourneren van zaken en het opmaken van de kas. Maak hier goede afspraken over en maak gebruik van de middelen die je hebt.
De werkgever zag per toeval op camerabeelden dat de werknemer binnenkwam, het alarm uitschakelde, het kassasysteem opstartte en kleding in haar tas stopte. Maar er werd niet betaald. Na haar werkdag liep de werknemer met de tas en onbetaalde kleding naar huis. Ook thuis werd er geen bedrag aan de werkgever overgemaakt.
Toen er op een dag een zeer groot kassaverschil was, liep de werknemer tegen de lamp. Om een verklaring te vinden, pakte de ondernemer de camerabeelden er bij. Tot zijn grote verbazing zag hij de werknemer met haar kind in de winkel op haar werkdag. Zij bleek meer geïnteresseerd in haar kind dan in het verrichten van haar werkzaamheden.
Werkgever en werknemer in gesprek
Dit vormde de aanleiding voor een pittig gesprek. De werknemer vond het feit dat ze geen oppas kon vinden het probleem van de werkgever. Kon ze geen oppas vinden, dan moest zij het kind wel meenemen. Zo ook de week daarop. Dit werd haar uitdrukkelijk verboden, en ze kreeg een schriftelijke waarschuwing.
De werkgever nam de week daarop polshoogte. De werknemer had inderdaad niet nogmaals haar kind meegenomen naar het werk. Wel bleek dus op camera dat zij kleding meenam zonder betaling. De ondernemer kon op basis van de camerabeelden achterhalen dat dit deze maand wekelijks gebeurde. De ondernemer heeft daarop de tas van de werknemer gecontroleerd, waar twee kledingstukken in bleken te zitten. Na afloop van haar werkdag liep de werknemer de winkel uit en werd zij aangesproken door de werkgever. Volgens de werknemer had zij deze kleding eerder die dag gekocht bij een andere winkel. Een bon kon zij – uiteraard – niet laten zien.
Aan de hand van de videobeelden bleek het verhaal van de werknemer toch echt anders te zijn, maar de werknemer bleef ontkennen de kleding te hebben gestolen. Zij werd daarop geschorst en naar huis gestuurd. In een tweede gesprek, twee dagen later, was ook de echtgenoot aanwezig. Wederom ontkende de werknemer te hebben gestolen. Aan de werknemer en de partner werden vervolgens de beelden getoond. Desondanks bleef de werknemer volhouden dat zij niet had gestolen, maar kon geen goede reactie geven op de beelden. Voor haar partner was het duidelijk. Die begreep dat de werknemer op staande voet werd ontslagen en wilde de schade wel vergoeden. Even dacht de ondernemer dat daarmee de kwestie was afgedaan. De ex-werknemer startte echter een procedure op om het ontslag op staande voet te laten vernietigen, en om vervolgens een einde te laten maken aan het dienstverband met toekenning van diverse vergoeding aan de werknemer (loon tot einde dienstverband, transitievergoeding, billijke vergoeding, e.d.).
De uitkomst van de procedure
Namens de werkgever is verweer gevoerd. Daarbij zijn ook de opnamen in het geding gebracht. De rechter was het volledig eens met de werkgever; deze had de werknemer terecht op staande voet ontslagen. De rechter ging echter niet mee in het verweer dat de werknemer duizenden euro’s schadevergoeding moest betalen. De werkgever kon niet aantonen dat deze vorm van fraude al maanden aan de gang was. Een kleinere schadevergoeding werd wel toegekend.
De uitkomst van de procedure was duidelijk: alle vorderingen van de ex-werknemer zijn afgewezen, de vorderingen van de werkgever zijn toegewezen. Het dienstverband was terecht beëindigd en hoefde niet hersteld te worden met nabetaling van loon. De ex-werknemer dient een gefixeerde schadevergoeding te betalen aan de werkgever (ter hoogte van circa anderhalf maandloon), een vergoeding van circa € 2.000 aan schade en de proceskosten.
Te maken met interne diefstal?
Heb je een soortgelijke situatie met een van jouw medewerkers, neem dan contact op met onze juristen via 088 973 06 00.
